Yıllardır evime önce gündelik işler için, sonra da pofuduk okula başlayınca yatılı yardımcı kadınlar almışlığım var. Hatta bizim kız İngilizcesini pratik etsin diye İngilizce konuşan Moğolistanlı bir yatılı kadınımız dahi oldu taa ki ben işlerden elimi eteğimi çekip bir “ev kadını” olana dek…
Bir gün bizim gelin (!) M’den arkadaşının evinde Fransız bir au pair kız olduğunu ve çocuğuna Fransızca öğrettiğini söylediğinde kafamda bir ampul, hayır hayır bir ışık yandı.
Pofuduk artık iyice büyüme başladığına, yabancı dil konusunda yetenekli olduğuna ve benim de yurtdışında yaşamak gibi bir hayalim olduğuna ve fakat İngilizce konuşmayı alt edememiş olduğuma göre bizim için de bir -mümkünse- İngiliz, değilse Amerikalı au pair farz olmuştu!
Hemen önce Gelin M’nin arkadaşından yardım istendi sonra yaklaşık bir ay beklendi tık yok… Ben de başladım kendi au pair’ımı kendim aramaya… Üç aylık bir sürecin ardından ve hem de İstanbul’da olan bir İngiliz au pair ile tanıştım. Konuştuk ve anlaşma aşamasına geldik.
İşte burası en zor olandı. Zira bu anlaşmayla; aileyi 4 kişi düşünmek lazımdı. Üstelik gelecek kişi ev işlerinde yatılı yardımcılar gibi çalışmayacak, sadece Pofuduk ile ilgilenecekti. Üstelik benim en son yardımcım elimi soğuk sudan sıcak suya sokturmayan biriydi…Çok düşündüm, kağıt üzerinde bu durumun maddi ve manevi artılarını ve eksilerini yazdım …
Sonuç itibariyle Pofuduk’un (ve benim) ne olursa olsun İngilizce pratiğinin artmasının şu an için en gerekli şey olduğuna karar verdik ve bir hafta önce Miss J ailemize dahil oldu ve Biz Artık 4 Kişiyiz…..
